-เม่นแคระเป็นสัตว์ที่หากินตามลำพัง ประเภทศิลปินเดี่ยว การเลี้ยงจึงไม่ควรรวมกันเป็นฝูง
-จัด ความอบอุ่นให้แก่เม่นแคระอย่างพอเพียง ด้วยการมีวัสดุปูรองนอนซึ่งเป็นฉนวน หรือมีกรงไฟส่องให้ความร้อน เขาก็จะไม่เซื่องซึม และกระฉับกระเฉง
-เม่นแคระมีนิสัยชอบหลบหนีในเวลากลางคืน ฉะนั้นสถานที่เลี้ยงควรมีผิวผนังเรียบ จะทำให้เขาปีนหนีไม่ได้
-มีวัสดุปูรองนอนในพื้นกรงเพื่อให้เขาใช้มุด ขุด เล่น คล้ายกับสภาพเป็นจริงตามธรรมชาติ เขาจะได้ไม่รู้สึกเบื่อหน่าย
-จัด ที่หลบซ่อนตัวแก่เม่นแคระเพื่อให้เขามีความรู้สึกเป็นส่วนตัว ไม่ถูกรบกวน และรู้สึกปลอดภัย รำคาญ หรือเบื่อหน้าเจ้าของ ก็สามารถเข้าไปหลบอยู่ได้ เช่น โพรง หรืออุโมงค์
-เม่นแคระก็ต้องการออกกำลังกายเช่นเดียว กับหนูถีบจักรหรือหนูแฮมสเตอร์ หาวงล้อให้เขาถีบหรือวิ่งปั่น แต่ต้องพิเศษกว่าคือไม่มีช่องให้ขาหรือตีนเข้าไปติดขัดได้เป็นอันขาด
-ธรรมชาติ ของเม่นแคระเป็นสัตว์หากินกลางคืน มันจึงกระฉับกระเฉงยามค่ำคืน แต่เพื่อให้คุณสามารถเล่นกับเขาได้ ก็สามารถฝึกให้ปรับเวลาหากินพฤติกรรมของเขามาตอบสนองเจ้าของเวลากลางวันได้ เช่นกัน
-การให้อาหารโดยซุกซ่อนไว้ใต้สิ่งรองนอน เช่น คลุกไว้กับขี้เลื่อย ขี้กบ หรือฝอยกระดาษ จะทำให้เม่นแคระต้องออกแรงคุ้ยเขี่ยหาอาหารดังในธรรมชาติ ดีกว่าใส่ภาชนะรอให้มากินง่ายๆ
-ต้องรู้จักว่าพฤติกรรมแสดงความ เจ็บปวดหรือกลัวของเม่นแคระจะแสดงออกอย่างไร สิ่งนี้จะช่วยเตือนให้คุณรู้ถึงอันตรายหรือความเจ็บปวด ไม่พึงพอใจของเม่นแคระล่วงหน้า เช่น เสียงร้อง “กี้-กี้-กี้“ คือ ร้องด้วยความกลัว หรือหวีดเสียงดัง แล้วรีบม้วนตัวกลม ขนแหลมตั้งชัน ฯลฯ ท่าเดินหย่งเหย่งขาแสดงว่าเจ็บตีนหรือขา หากเจ็บปวดในปากจะมีน้ำลายไหลเยิ้ม เคี้ยวลำบาก หรือคาบเหยื่อไม่อยู่ และไม่กินอาหาร ฯลฯ
นี่แหละค่ะพื้นฐานพฤติกรรมเม่นแคระที่คุณผู้เลี้ยงควรรู้ !
บทความจาก ไทยเพ็ทออนไลน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น